بررسی تحلیلی اثر پارامترهای مختلف بر عملکرد لرزهای قابهای بتن مسلح میانپر مصالح بنایی

در کشور ما بیشتر ساخت و ساز های بتنی رایج دارای سیستم قاب بتنی با میان قاب های مصالح بنایی (آجری) در نواحی میانی و پیرامونی ساختمان می باشد. امروزه در نظر گرفتن اندرکنش قاب و میان قاب یکی از چالش های مهم در زمینه تحقیقات مهندسی است و اغلب مهندسان تاثیر میان قاب را به طور مستقیم در طراحی ساختمان ها در نظر نمی گیرند. با توجه به آسیب هایی که در زلزله های گذشته مشاهده شده است، میان قاب های بنایی می توانند اثرات مثبت و منفی بر عملکرد لرزه ای سازه های بتنی داشته باشد. در این مقاله، با مدل سازی عددی به روش اجزای محدود غیرخطی اثر وجود میان قاب های آجری بر رفتار درون صفحه قاب های بتنی با جزییات لرزه ای و غیر لرزه ای در سطوح مختلف بارمحوری و ضخامت های مختلف میان قاب، در عملکرد لرزه ای قاب های بتنی بررسی می شود. برای این منظور ابتدا مدل های پیشنهادی با استفاده از نتایج آزمایشگاهی در نرم افزار اجزای محدود ABAQUS اعتبارسنجی می شود. نتایج حاصل از تحلیل های صورت گرفته نشان می دهد که افزایش بار محوری باعث افزایش مقاومت نهایی و سختی موثر و کاهش شکل پذیری در قاب ها با مشخصات لرزه ای می شود. مقاومت نهایی، سختی موثر و شکل پذیری در قاب و قاب میان پر با مشخصات لرزه ای در مقایسه با قاب و قاب میان پر مشابه با مشخصات غیر لرزه ای، افزایش داشته است. افزایش ضخامت میان قاب مصالح بنایی باعث افزایش مقاومت نهایی و سختی موثر در قاب ها با مشخصات لرزه ای و غیر لرزه ای می شود.