ارائه یک روش جدید برای تولید بتن دوست دار محیط زیست با استفاده از خرده پلاستیک ضایعاتی (PET)و دوده سیلیسی و بررسی مشخصات مکانیکی و دوام آن در روسازی بتنی غلتکی

در این مقاله به بررسی تاثیر همزمان ذرات پلی اتیلن ترفتلات و دوده سلیسی بر خواص ریولوژی و مکانیکی روسازی های بتنی پرداخته شده است و به دنبال ارایه یک طرح مخلوط جدید جهت تولید بتن سبز (بتن دوست دار محیط زیست) با استفاده از مواد ضایعاتی PET و دوده سیلیسی می باشد. از یک سو با توجه به مشکلات روسازی آسفالتی از قبیل به مخاطره انداختن محیط زیست، گرانی قیر و از سوی دیگر با توجه به اینکه کشور ایران در حال حاضر سومین تولید کننده بزرگ سیمان در سطح جهان  می باشد از مواردی می باشد که این تحقیق را حایز اهمیت می سازد. امروزه روسازی های بتنی مورد توجه ویژه ای قرار گرفته و همچنین افزایش مصرف بطری های نگهدارنده مواد غذایی پت و به تبع آن افزایش تولید زباله و ازدیاد محل دفع این ضایعات، بر اهمیت استفاده مجدد از این ضایعات می افزاید. یکی از موارد مصرف این ضایعات بدون داشتن اثرات مخرب زیست محیطی، استفاده مجدد آنها به صورت محبوس کردن آنها در روسازی های صلب بتنی است. تحقیقات نشان می دهد که یکی دیگر از محصولات ضایعاتی جانبی تولید صنایع شیشه که به عنوان ذرات میکروسیلیس یا دوده سیلیسی شناخته می شود که می تواند در بتن روسازی مورد استفاده قرار گیرد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد استفاده از ذرات پت در روسازی بتنی تاثیر چندانی بر مقاومت فشاری نداشته اما در مقابل موجب افزایش مقاومت کششی و خمشی می گردد. در مقابل استفاده از میکروسلیس موجب افزایش مقاومت فشاری، کاهش جذب آب و کاهش نفوذپذیری در روسازی های بتنی شده است.