فاکتورهای تاثیرگذار بر مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری بر پایه خاکستر بادی

در سال های اخیر ژیوپلیمر به عنوان یک عامل سیمانی جدید و دوست دار محیط زیست، به عنوان جایگزینی برای سیمان پرتلند مطرح شده است. مقاومت فشاری به عنوان یکی از مشخصه های مهم بتن، متاثر از پارامتر های مختلفی است. در بتن ژیوپلیمری نیز با توجه به مواد تشکیل دهنده، پارامتر های مختلفی می تواند مقاومت فشاری را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش آزمایشگاهی، برخی از پارامتر های تاثیرگذار شامل: نوع محلول فعال کننده قلیایی، غلظت محلول هیدروکسید سدیم، نسبت وزنی محلول فعال کننده قلیایی به منبع آلومیناسیلیکاتی، نسبت وزنی محلول سیلیکات سدیم به هیدروکسید سدیم، دما و زمان عمل آوری و میزان آب، مورد مطالعه قرار گرفت. در همین راستا نمونه ها ساخته و عمل آوری شدند و آزمون مقاومت فشاری از نمونه ها گرفته شد. نتایج نشان داد استفاده از محلول فعال کننده پتاسیمی منجر به دستیابی به مقاومت فشاری 28 روزه بیشتر و محلول فعال کننده سدیمی سبب دست یابی به مقاومت زودرس بیشتر می شود. افزایش غلظت محلول هیدروکسید سدیم تا 14 مول، سبب افزایش مقاومت فشاری شد؛ اما با افزایش بیشتر غلظت به 16 مول، تغییر قابل ملاحظه ای در مقاومت فشاری دیده نشد. افزایش میزان آب در بتن ژیوپلیمری سبب افزایش نسبت آب به مواد خشک و کاهش چشمگیر مقاومت فشاری شد. میزان بهینه نسبت وزنی محلول فعال کننده قلیایی به منبع آلومیناسیلیکاتی و نسبت وزنی محلول سیلیکات سدیم به هیدروکسید سدیم به ترتیب 5/0 و 5/1 سنجش شد. افزایش دما و زمان عمل آوری تا 90 درجه سانتی گراد و 36 ساعت، سبب افزایش نسبی مقاومت فشاری 28 روزه و افزایش قابل ملاحظه مقاومت 3 و 7 روزه بتن ژیوپلیمری شد.