تحلیل عدم قطعیت فرآیند اضمحلال روسازی آسفالتی مبتنی بر شاخص ناهمواری با استفاده از داده های LTPP

مدل های اضمحلال از اجزای مهم هر سیستم مدیریت روسازی (PMS) می باشند که امکان پیش بینی وضعیت روسازی را در زمان بهره برداری آن فراهم می کنند. اضمحلال روسازی فرآیندی بسیار پیچیده بوده و دارای عدم قطعیت زیادی است. مدل های احتمالاتی پیش بینی اضمحلال در مقایسه با مدل های قطعی امکان در نظر گرفتن این عدم قطعیت را دارا هستند. یکی از مهم ترین مدل های احتمالاتی پیش بینی اضمحلال، مدل منحنی روند است که مبتنی بر شاخص ناهمواری به عنوان یکی از مهم ترین شاخص های عملکردی روسازی می باشد. در این پژوهش از داده های ناهمواری روسازی قطعات GPS-1 و GPS-2 از پایگاه داده LTPP، که در واقع روسازی های آسفالتی در حال بهره برداری به ترتیب با اساس دانه ای و اساس تثبیت شده هستند، جهت تحلیل عدم قطعیت فرآیند اضمحلال روسازی استفاده شده است. برای این منظور از دو آزمون برازندگی مجذور کای (χ2) و کولموگروف - اسمیرنف (K-S) جهت تعیین توزیع احتمال وضعیت آینده روسازی نسبت به وضعیت فعلی آن در سال های مختلف استفاده شده و توزیع لاگ نرمال بیشترین مقدار همبستگی با توزیع واقعی داده ها را در بلندمدت ارایه کرده است. با داشتن این توزیع، مدل پیش بینی احتمالاتی اضمحلال روسازی مبتنی بر شاخص ناهمواری با استفاده از مدل منحنی روند توسعه یافته است. با بهره گیری از مدل توسعه داده شده، سیستم مدیریت روسازی می تواند وضعیت آینده روسازی را با ملاحظه عدم قطعیت فرآیند اضمحلال پیش بینی نماید و با تخصیص بودجه بهینه، وضعیت شبکه روسازی را در سطح ریسک معینی نگهداری کند و از تحمیل هزینه های گزاف ناشی از در نظر نگرفتن ریسک های احتمالی متاثر از عدم قطعیت وضعیت اضمحلال روسازی جلوگیری نماید.