مطالعه ی آزمایشگاهی عملکرد حرارتی ملات های رایج در ساخت دیوار

روند فزاینده ی مصرف انرژی در صنعت ساخت و ساز، مهندسان و طراحان سازه را به سمت بررسی روش هایی سوق داده است که در طی چرخه ی ساخت تا تخریب، میزان انرژی کمتری را مصرف می کنند. تقویت ویژگی های رسانش حرارتی المان های سازه ای در کنار ویژگی های مکانیکی و مقاومتی علاوه بر گسترش زمینه های کاربردی این مصالح، موجب کاهش قابل ملاحظه ی میزان انرژی مصرفی و کاهش پیامدهای مخرب زیست محیطی می شود که این خود هم سو با اهداف توسعه پایدار می باشد. در این پژوهش، پارامترهای حرارتی بر روی ملات های تعریف شده در استاندارد آمریکا به صورت آزمایشگاهی اندازه گیری می شود. با توجه به محدودیت ها و فرضیات ساده کننده ی روش های اندازه گیری رایج پیشین، در این مطالعه، با به کارگیری سیستم اتاقک کنترل انرژی که روش جدیدی بر مبنای قانون فوریه جهت اندازه گیری ضریب هدایت حرارتی اجسام متخلخل می باشد، ضرایب مدت زمان تاخیر، ضریب کاهشی و ضریب رسانش حرارتی ملات های ساختمانی محاسبه شده است. نتایج پژوهش حاکی از عملکرد مناسب حرارتی ملات نوع O با ضریب رسانش حداقلی 264/0 وات بر کلوین- متر و حداکثر مدت زمان تاخیر 66 دقیقه می باشد. با این وجود، به دلیل کم بودن سیمان، این نوع ملات مقاومت فشاری بالایی ندارد. در نتیجه، می بایست حالت بهینه ای برای ملات در نظر گرفته شود تا علاوه بر تامین ویژگی های مکانیکی مصالح، خواص رسانش انرژی آن نیز بهبود یابد.