بررسی عوامل رفتاری-شناختی موثر بر آموزش در دانشکده داروسازی پردیس بین الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف پژوهش حاضر تبیین عوامل رفتاری-شناختی موثر بر آموزش در دانشکده داروسازی پردیس بین الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. در همین راستا و به منظور استخراج تاثیر عوامل رفتاری-شناختی بر آموزش مطالعه ای توصیفی-تحلیلی، از نوع مقطعی و به روش سرشماری در نیمه دوم سال 1398 انجام شد. محیط پژوهش دانشکده داروسازی پردیس بین الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای بود که بر مبنای یافته های منتج از مراحل قبلی پژوهش اعم از مطالعات مرور نظام مند، کیفی و دلفی تدوین و اعتبارسنجی شد. برای ورود و تایید صحت اطلاعات وارد شده و به منظور تجزیه و تحلیل با توجه به نرمال بودن داده ها از آزمون t برای نمونه های مستقل در نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد اساتید و دانشجویان ایرانی دانشکده داروسازی پردیس بین الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران در خصوص عوامل سه گانه نوآوری، اضطراب و فشار روانی، و تمرکزجویی به عنوان مهم ترین عوامل رفتاری-شناختی موثر بر آموزش توافق داشتند. در مقابل، اساتید و دانشجویان خارجی دانشکده داروسازی پریس بین الملل دانشگاه علوم پزشکی ایران در خصوص عوامل چهارگانه تلاش برای جستجوی اطلاعات، هوش درون شخصی، صلاحیت شناختی و آگاهی به عنوان مهم ترین عوامل رفتاری-شناختی موثر بر آموزش توافق داشتند. عوامل رفتاری-شناختی موثر بر آموزش دانشجویان ایرانی و خارجی رشته داروسازی متفاوت از یکدیگرند. بنابراین، ضروری است سیاستگذاران، برنامه ریزان، مدیران و مسیولان حوزه آموزش علوم پزشکی کشور، علی الخصوص در مقطع دکترای عمومی رشته تحصیلی داروسازی، این موضوع  را مدنظر قرار دهند.