تدوین مدل علی خودانتقادی براساس کمال گرایی با واسطه گری ویژگی های شخصیتی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران

هدف این پژوهش، بررسی نقش کمال گرایی و ویژگی های شخصیتی در پیش بینی خود انتقادی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران بود.

روش این پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن را دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1399 تشکیل داده اند. نمونه پژوهش 350 نفر بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های خودانتقادی، کمال گرایی و ویژگی های شخصیتی بود. روش تحلیل داده ها، مدل یابی معادلات ساختاری است.

نتایج نشان داد، ویژگی های شخصیتی و کمال گرایی به طور معنی داری خودانتقادی را پیش بینی می کنند. نتایج هم چنین نشان داد مدل مذکور برازش قابل قبولی با داده ها دارد. کمال گرایی اثر مستقیم معنی داری در پیش بینی خود انتقادی دارد. اثر غیرمستقیم کمال گرایی بر خود انتقادی با واسطه گری ویژگی های شخصیتی مثبت و معنی دار می باشد. همچنین بین خرده مقیاس های برون گرایی، توافق، گشودگی و وظیفه شناسی با خود انتقادی رابطه معنی دار منفی و بین روان رنجورخویی با خود انتقادی رابطه معنی دار مثبتی وجود دارد..

با توجه به یافته های پژوهش نتایج نشان داد می توان از طریق کاهش کمال گرایی برای کاهش خودانتقادی استفاده نمود.