تاثیر حضور در فضای زنانه بر حق زنان به شهر با نقش تعدیل گر انگیزه (مورد مطالعه: پارک های بانوان شهر اصفهان)

حق به شهر به عنوان شکل جدیدی از شهروندی تعریف می شود تا همه شهروندان بتوانند بر تولید فضای شهری کنترل و مشارکت داشته باشند. زنان به عنوان نیمی از جامعه، امکان بهره مندی برابر از فضاهای شهری را نسبت به مردان ندارند و درنتیجه فضاهای جنسیتی شکل می گیرند بر اساس دیدگاه جنسیتی، می بایست به تسلط روابط قدرت پدرسالارانه در فضاهای شهری نیز توجه نمود تا تمامی ساکنان با تفاوت های هویتی مختلف همچون جنسیت ؛بتوانند از حق مشارکت و حق تصاحب خود نسبت به فضاهای شهری بهره مند شوند با توجه به اهمیت مسئله هدف مقاله حاضر الگو حضور در فضای زنانه بر حق به شهر زنان با نقش تعدیل گر انگیزه است. حضور در فضای زنانه به عنوان متغیر مستقل از چهار بعد امنیت، دسترسی، امکان جابه جایی و تحرک، و آشکاری و داشتن صدا تشکیل می شود. حق زنان نسبت به شهر به عنوان متغیر وابسته و انگیزه به عنوان متغیر تعدیل گر می باشند. نمونه آماری تحقیق با استفاده از روش مبتنی بر آزمون247 نفر است که بانوان بالای 14سال استفاده کننده از پارک های بانوان شهر اصفهان را شامل می شود. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه و تجزیه وتحلیل اطلاعات مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار smart pls می باشد. نتایج تحقیق نشان داد حضور در فضای زنانه بر حق به شهر زنان تاثیرگذار است و متغیر امنیت و آشکاری و داشتن صدا در حق به شهر زنان نیز معنادار می باشند و متغیر انگیزه به عنوان تعدیل گر بر رابطه علی حضور در فضای زنانه بر حق به شهر زنان نقش تعدیل گر ندارد.