بررسی تاثیر باکتری های مولد آنزیم ACC‏ دآمیناز و شوری خاک بر شاخص های رشدی و تغذیه‎ای گندم

باکتری‎های ریزوسفری محرک رشد گیاه که حاوی آنزیم 1- آمینوسیکلوپروپان 1-کربوکسیلیک اسید (ACC) دآمیناز هستند می‎توانند برای بهبود رشد گیاه به ویژه در شرایط نامساعد محیطی به کار روند. در مطالعه حاضر، جدایه‎های باکتری از ریزوسفر گندم در سه استان زنجان، کردستان و همدان جدا شده و از نظر توان تولید آنزیم ACC‏دآمیناز و مقاومت به شوری غربال شدند. از میان 167 جدایه، شش جدایه قادر به تجزیه ACC به آلفاکتوبوتیرات و آمونیوم بودند که جدایه K78 به دلیل رشد بیشتر در غلظت‏های بالاتر نمک جهت استفاده در کشت گلخانه ای انتخاب شد. آزمایش گلخانه‎ای بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار روی گندم انجام گرفت. فاکتورها شامل شوری در پنج سطح (3/1، 8، 12، 14، 16 دسی زیمنس بر متر) و باکتری در سه سطح (بدون باکتری (B0)، جدایه مقاوم به شوری و تولید کننده ACC‎ دآمیناز (B1)، جدایه مقاوم به شوری و فاقد توان تولید ACC‎د آمیناز (B2)) بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که شوری در تمامی سطوح تاثیر منفی و معنی داری بر رشد و جذب عناصر غذایی داشت و موجب کاهش طول اندام هوایی گندم شد. تاثیر تلقیح جدایه K78  نسبت به تیمار بدون باکتری معنی دار بوده و موجب افزایش طول اندام هوایی (5/21 درصد) و افزایش جذب پتاسیم (15 درصد) گردید؛ اما بر جذب سدیم تاثیری نداشت. در مجموع می‎توان نتیجه گرفت استفاده از زادمایه جدایه K78 می تواند اثرات منفی شوری را بر شاخص های رشد و شرایط تغذیه‎ای گندم کاهش دهد.