بررسی تاثیر همزیستی میکوریزی بر خصوصیات رشدی و کلنیزاسیون پایه های متداول بادام در شرایط مطلوب و تنش کم آبی

خشکی از جمله تنش های محیطی مهم است که بر رشد و نمو گیاهان اثر منفی می گذارد. قارچ های میکوریز آربسکولار در فراهم کردن آب و جذب مواد غذایی و افزایش تحمل به خشکی گیاهان به نفع میزبان خود عمل می کنند. در این پژوهش اثر قارچ های میکوریزی بر صفات رشدی و مقاومت به تنش کم آبی در پایه های متداول بادام در آزمایشی    به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی شهرکرد مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور های این تحقیق شامل فاکتور اول، قارچ میکوریز در دو سطح شامل :M0 بدون مصرف قارچ میکوریزی به عنوان شاهد و :M1 مصرف قارچ میکوریزی، فاکتور دوم پایه بادام در چهار سطح (GN، GF، محلی شوراب 2 و تلخ) و فاکتور سوم تنش کم آبی در چهار سطح (I1: بدون تنش به عنوان شاهد، I2: 20 درصد، I3: 40 درصد و I4: 60 درصد تخلیه رطوبت قابل استفاده گیاه بودند. نتایج نشان داد بین چهار پایه مورد آزمایش اختلاف معنی داری بین صفات مورد بررسی وجود داشت. حداکثر مقادیر این صفات از پایه GF حاصل شد. تیمار تنش کم آبی منجر به تفاوت معنی دار در صفات مورد بررسی شد. با افزایش تنش کم آبی از تیمار بدون تنش I1)) به تیمار حداکثر تنش (I4)، میزان کلنیزاسیون و وزن خشک ریشه کاهش یافت. تلقیح قارچ های میکوریزی     به ترتیب منجر به افزایش 27 و 40 درصدی وزن خشک و کلنیزاسیون ریشه شد. بیشترین میزان رشد طولی درخت، رشد قطری ساقه، وزن خشک اندام هوایی به ترتیب به میزان 1/55، 1/5 سانتیمتر و 71 گرم از تیمار ترکیبی GF+I1 بدست آمد. حداکثر میزان کلنیزاسیون ریشه از تیمار ترکیبیI1+ M1  به میزان 5/74 درصد بدست آمد. بر اساس نتایج این پژوهش با تلقیح قارچ های میکوریزی، صفات رشدی افزایش و اثرات منفی تنش کم آبی کاهش یافتند.