بررسی تاثیر کشت چمن و کودهای زیستی بر برخی ویژگی های کیفی خاک

نوع پوشش گیاهی، بر برخی ویژگی های خاک مانند جرم مخصوص ظاهری، قابلیت جذب عناصر غذایی و کربن آلی خاک تاثیرگذار است. نوع مدیریت تغذیه چمن نیز عامل مهمی در نوع تاثیر چمن بر خاک زیرین آن می باشد. استفاده از کودهای زیستی در تغذیه چمن که هم زمان قادر به بهبود ویژگی های کیفی خاک و افزایش رشد چمن و باشد و از طرف دیگر تاثیر زیان بار بر محیط زیست نداشته باشد، نقش قابل توجهی در حفظ محیط زیست دارد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر کود اوره و کود زیستی محتوی باکتری تثبیت کننده نیتروژن (Pantoea agglomerans) بر کیفیت خاک زیر چمن بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به روش گلدانی و در گلخانه با 5 تیمار 1- خاک بایر (Br)، 2-کشت چمن رقم اسپیدی گرین به روش متعارف (Gr)، 3-کشت چمن + اوره (GrU)، 4-کشت چمن + کود زیستی محتوی باکتری Pantoea agglomerans (GrPA) و 5- کشت چمن + کود محتوی  Pantoea agglomerans+ کود محتوی باکتری های محرک رشد (GrPP) و سه تکرار انجام شد. وزن تر چمن همراه با برخی ویژگی های خاک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که کشت چمن و کاربرد کود زیستی محتوی باکتری Pantoea agglomerans در تیمار چهار سبب تشکیل خاکدانه های بزرگتری نسبت به تیمار خاک بایر شد اما روی پایداری خاکدانه ها در روش الک تر تاثیر معنی دار نداشت. کودهای زیستی و کود اوره باعث چمن شدند. کشت چمن به تنهایی در خاک سبب افزایش غلظت کربن آلی خاک، نیتروژن کل، فسفر و پتاسیم قابل جذب در خاک شد اما تاثیر کودهای زیستی معنی دار نبود. بیشترین مقدار نیتروژن کل و کربن آلی خاک، در تیمار کود اوره دیده شد. به طور کلی بر اساس نتایج این پژوهش می توان کاربرد کودهای زیستی را حداقل در شرایط این پژوهش به عنوان بخشی از برنامه تغذیه چمن در افزایش رشد آن و بهبود برخی ویژگی های خاک توصیه نمود.