تاثیر یک برنامه تمرینات واقعیت مجازی بر آمادگی عملکردی سالمندان

کاهش آمادگی عملکردی در سالمندان که شامل قدرت عضلانی، انعطاف پذیری، تعادل، چابکی، سرعت گام برداشتن و آمادگی قلبی تنفسی می شود، کیفیت زندگی را به طور منفی تحت تاثیر قرار می دهد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات واقعیت مجازی برآمادگی عملکردی سالمندان بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد، بدین منظور 24 نفر سالمند، در محدوده سنی 75-60 سال به صورت غیر تصادفی در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه، تجربی (تعداد= 12نفر با میانگین سنی 80/3±50/66) و کنترل (تعداد= 12نفر با میانگین سنی 27/3±75/66) تقسیم شدند. پس از گرفتن پیش آزمون با استفاده از آزمون های آمادگی عملکردی سالمندان، مداخله در طی 9 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت یک ساعت به صورت یک روز در میان اجرا گردید و پس از پایان جلسات تمرینی از آن ها پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار 24 SPSS و در سطح معنا داری "05/0=P"صورت گرفت.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی برآمادگی عملکردی سالمندان، آزمون 8 فوت برخاستن و رفتن (001/0=P) ، نشستن و برخاستن از صندلی (002/0=P)، جلو بازو (002/0=P)، 2 دقیفه پیاده روی (005/0=P)، کشش پشت (001/0=P) و نشستن روی صندلی و رساندن دست به جلو (001/0=P) تاثیر معناداری داشت.

با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد، می توان از برنامه تمرینی واقعیت مجازی به عنوان یک روش تمرینی جدید برای بهبود پارامترهای آمادگی عملکردی افراد سالمند در برنامه های روزانه مراکز سالمندان استفاده کرد.