بررسی روابط ساختاری بین سرسختی روانی و رضایت از زندگی در سالمندان: با میانجی گری تعهد مذهبی

با افزایش قشر سالمند در عصر کنونی، دغدغه های مرتبط با بهزیستی روانی و یافتن روابط بین منابع روانشناختی که بتواند به بهبود کیفیت زندگی سالمندان یاری رساند، از چالش های مهم متخصصان بهداشت روانی است. بدین منظور، پژوهش حاضر با هدف تحلیل روابط ساختاری بین سرسختی روانی و رضایت از زندگی سالمندان با میانجی گری تعهد مذهبی اجرا شد.

طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از لحاظ هدف، بنیادی است. در این پژوهش سرسختی روانی به منزله متغیر برون زا، رضایت از زندگی به عنوان متغیر درون زا و تعهد مذهبی به عنوان متغیرمیانجی در نظر گرفته شد. تعداد نمونه با توجه به جمعیت کل جامعه آماری بازنشستگان سالمند استان گیلان و مراجعه به جدول مورگان، و به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای، تعداد 381 نفر برآورد و انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تعهد مذهبی ورتینگتون، پرسشنامه رضایت از زندگی وود، وایلی و شفور، و پرسشنامه سرسختی اهواز بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و فن مدلسازی معادلات ساختاری (SEM)، با نسخه 22 نرم افزار  SPSS و AMOS  استفاده شد.

نتایج نشان داد سرسختی روانی بر رضایت از زندگی و تعهدمذهبی تاثیر افزاینده و معنی دار ندارد (P<0/05)؛ اما با افزایش تعهد مذهبی، رضایت از زندگی به طورمعنی دار افزایش می یابد (P<0/01). تاثیر متغیر مستقل سرسختی روانی بر متغیرمیانجی تعهدمذهبی معنی دار نبود؛ بنابراین نقش متغیر واسطه گرانه ی تعهد مذهبی تایید نمی شود.

براین اساس می توان گفت با تقویت تعهد مذهبی می توان رضایت از زندگی سالمندان را به منظور ارتقاء بهزیستی روانی، افزایش داد.