روند تغییرات غلظت ذرات معلق با قطر آئرودینامیکی 2/5 میکرون و کمتر در هوای آزاد شهر زاهدان طی سال های 1398-1397

آلودگی هوا یکی از مهمترین عوامل خطر محیطی است که مواجهه با آن می تواند سبب اثرات حاد و مزمن متعددی بر سلامت انسان شود. بسیاری از مناطق کشور ایران، بخصوص استان های غربی، جنوبی و جنوب شرقی کشور سال هاست که با پدیده گرد و غبار درگیر هستند. بررسی های مربوط به فراوانی روزهای گرد و غباری کشور نشان می دهد که چاله های مرکزی ایران و شهرهای زابل و زاهدان بیشترین روزهای گرد و غباری را دارند. تحقیق حاضر جهت تعیین غلظت ذرات معلق با قطر آیرودینامیکی µm 2/5 و کمتر (PM2.5) براساس فصول و ماه های مختلف سال در شهر زاهدان است.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که طی تیرماه 1397 الی تیرماه 1398 در شهر زاهدان انجام شد. نمونه ها هر 6 روز 1 بار در طول یک دوره 24 ساعته و همچنین در روزهای گرد و غباری، با استفاده از دستگاه نمونه بردار هوا مدل Air Sampler PQ200/BGI جمع آوری شد.

نتایج به دست آمده نشان می دهد که میانگین غلظت PM2.5 در شهر زاهدان در طول مدت زمان این مطالعه معادل µg/m3 36/86 بوده است. همچنین مقدار حداکثر و حداقل غلظت روزانه PM2.5  در طول مدت نمونه برداری به ترتیب 130/8 و µg/m3 4/75 اندازه گیری شد.

نتیجه گیری:

 میانگین غلظت های PM2.5 در 3 ماهه فصل تابستان، در حدود 88 درصد موارد بالاتر از حدود رهنمود 24 ساعته سازمان جهانی بهداشت (µg/m3 25) بود که این امر بیانگر این است که ذرات معلق هوا به عنوان یک تهدیدکننده جدی سلامت برای افراد ساکن آن مناطق است و ضرورت اجرای اقداماتی جهت کاهش این عامل خطر به وضوح نمایان است.