مدل خودتوسعه ای عصب-شناختی رهبران: با تاکید بر رهبران دانشگاهی

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل خودتوسعه ای عصب-شناختی رهبران و با تاکید بر رهبران دانشگاهی انجام شده است. در این پژوهش از رویکرد کیفی و روش فراترکیب سندلوسکی و باروسو استفاده شده است. جامعه پژوهش حاضر را کلیه اسناد علمی-فنی یافته شده به تعداد حدود 1700 سند علمی-فنی تشکیل داده که در 4 پایگاه علمی داخلی و 11 پایگاه علمی خارجی مورد جستجو قرار گرفتند. از مجموع این اسناد، پس از گزینش موضوعی و محتوایی، نهایتا 63 سند علمی-فنی از آن ها برگزیده و تحلیل شد. در پژوهش حاضر، از روش کدگذاری برای تحلیل یافته ها استفاده شد. به منظور تامین اطمینان پذیری از روش ساخت یافته برای ثبت، نوشتن و تفسیر یافته ها و برای تامین باورپذیری پژوهش از روش تثلیث داده ای استفاده شده است. یافته ها حاکی از شناسایی پنج بعد کلیدی بوده است. بعد اول، بستر عصب شناختی، شامل ابعاد تخصصی، فرهنگی، کالبدی و فناورانه است. بعد دوم، راهبردهای عصبی (EEG, SST, PET, FMRI, TMS, OT, CTS, Neuro feedback) است که براساس تکنولوژی های عصبی به توسعه رهبران کمک می کند. بعد سوم، راهبردهای شناختی (ترسیم نقشه شناختی، کاربست سیستم ای شناختی-رفتاری، تحلیل زمان پاسخ، تفکر انتقادی، شبکه سازی مفهومی و گسترش معنایی) است که با به کارگیری روش های کلاسیک شناختی به تشخیص و توسعه می پردازد. بعد چهارم، شایستگی های عصبی (خودآگاهی، خودکنترلی، خودیادگیری، خودنظم دهی، خودانگیزشی، خودسازگاری، خودبهبودی و خودتشویقی عصبی) است که انتظار می رود در مغز افراد رشد یابد. نهایتا" بعد پنجم، شایستگی های شناختی (خودشناسی، خودانتقادی، خودتصمیم گیری، خودآموزی، خودارزیابی، خودادراکی، خودرهبری و خودگفتگویی شناختی) است که در ذهن افراد توسعه می یابد. بدین صورت، با ایجاد یک بستر عصب-شناختی و سپس به کارگیری راهبردهای عصب-شناختی، شایستگی های عصب-شناختی در رهبران دانشگاهی توسعه خواهد یافت.