شناسایی و ارزیابی مولفه های هنر عمومی موثر در خلق تجربه های دموکراتیک دهه 80 (نمونه موردی : بوستان آب و آتش شهر تهران)

سیر تحول هنر عمومی در ایران تغییرات چشم گیری را به همراه داشته است؛ به خصوص بعد از دهه 1380 هنر اجتماعی و گفتمانی به تدریج جای خود را به هنر تزیینی، فرمالیستی و انتزاعی داده است و گفتمان بازسازی با کارکرد اجتماعی که هم سویی و هم بستگی اجتماعی را به همراه داشت، کمرنگ تر شد؛ از سوی دیگر، نیاز به محیط های انسانی و پرجنب وجوش در شهرهای شلوغ و پر ازدحام امروزی نیازی است که فکر تمامی مسیولین شهری از قبیل طراحان، برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری را به خود مشغول کرده است، بنابراین، این پژوهش با هدف در نظر گرفتن نقش مخاطب در بازپس گیری و نحوه استفاده از فضا در ارتباط با فعالیت های هنری و هنر عمومی و ارتقای کیفی فضای دموکراتیک به بررسی میزان تاثیر مولفه های هنر عمومی در خلق و تجربه فضای دموکراتیک دهه 80 در بوستان آب و آتش شهر تهران پرداخته است.، این پژوهش به روش ترکیبی لانه به لانه کیفی در کمی است که برای بخش کیفی از نرم افزار Atlasti و بخش کمی از SPSS بهره گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که بیش ترین سهم مولفه های هنر عمومی مربوط به دیوارنگاره ها، المان های سازه ای، نمایش هم زمان، انجام جشن و مراسم و نورپردازی که ضریب تعیین هر یک از آن ها 1 است، می باشد. سپس، فواره های آب و آتش المان های مشاهیر با مقدار (893/0) و فرم های ساختمانی با مقدار (846/0) در مرتبه های بعدی قرار دارند. کم ترین سهم ها مربوط به مجسمه سنگی با مقدار (427/0) و سالن آمفی تیاتر با مقدار (362/0) و پیست اسکی با مقدار (467/0) می باشند.