بررسی اثر هم افزایی سدیم نیتریت و سدیم پتاسیم تارتریت به منظور کنترل خوردگی آرماتور های فولادی در محلول شبیه ساز حفرات بتن

خوردگی آرماتور‌های فولادی، یکی از مهم‌ترین عوامل تخریب سازه‌های بتنی است. تاکنون روش‌های حفاظتی متعددی برای کاهش نرخ خوردگی آرماتور‌های فولادی سازه‌های بتنی استفاده شده است که در این میان بازدارنده‌های خوردگی به دلیل صرفه اقتصادی، اعمال آسان و بازدهی بالا، نسبت به سایر روش‌ها، با اقبال بیشتری مواجه بوده‌اند. در این پژوهش اثر استفاده هم‌زمان بازدارنده‌های سدیم نیتریت و سدیم-پتاسیم تارتریت بررسی شده است. برای این منظور از آزمون‌های پتانسیل مدار باز، طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و قطبش چرخه‌ای در محیط محلول شبیه‌ساز حفرات بتن، استفاده شده است. هدف از انجام این پژوهش، کاهش حداکثری مصرف سدیم نیتریت به دلیل مشکلات زیست محیط گزارش شده برای آن و همچنین اثرات مخرب آن بر روی خواص مکانیکی بتن می‌باشد. نتایج آزمون طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی نشان داد که ترکیب این دو بازدارنده در غلظت‌ 2/0 مولار تارتریت و 1/0 مولار نیتریت، می‌تواند مقاومت خوردگی را تا میزان 91٪ بهبود ببخشد. این میزان بالاتر از بهترین عملکرد هریک از آن‌ها است و نهایتا پارامتر هم‌افزایی 2/2 برای این ترکیب محاسبه شد. با توجه به تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و پارامترهای حاصل از برازش داده‌های طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی به نظر می‌رسد که استفاده هم‌زمان این دو بازدارنده باعث تشکیل یک لایه مسطح، یکنواخت و مقاوم در برابر یون کلرید می‌شود. همچنین طبق نتایج آزمون قطبش چرخه‌ای، استفاده هم زمان از این دو بازدارنده سبب افزایش پتانسیل حفره‌دار شدن به mv 691 می‌شود و به طور کلی مقاومت نمونه‌های فولادی را در برابر خوردگی حفره‌ای افزایش می‌دهد.