تاثیر تمرین هوازی و کورکومین بر سطوح آپلین، مقاومت به انسولین و گلوکز در موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع 2

پژوهش های پیشین تاثیر مثبت تمرین هوازی و کورکومین را بر دیابت نشان داده اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی با و بدون مکمل کورکومین بر سطوح آپلین، مقاومت به انسولین و گلوکز در موش های مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

40 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل شاهد سالم، شاهد دیابتی، دیابت+کورکومین، دیابت+ تمرین هوازی، دیابت +کورکومین + تمرین هوازی تقسیم شدند. پس از اعمال مداخله بر اساس نام گروه حیوانات قربانی شدند و متغیرهای مورد نظر در نمونه های پلاسمایی جمع آوری شده اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه آنالیز شدند و ارزش P کمتر از 05/0 به عنوان تفاوت معنی دار در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد تمرین هوازی با شدت متوسط باعث افزایش سطوح آپلین (05/0<p) و کاهش مقاومت انسولینی (05/0<p) و گلوکز (05/0<p) پلاسمای موش های دیابتی شد. استفاده از کورکومین نیز باعث افزایش سطوح آپلین (05/0<p) و کاهش مقاومت انسولینی (05/0<p) و گلوکز (05/0<p) پلاسمای موش های دیابتی شد.

تمرین هوازی با شدت متوسط می تواند راه حلی مناسب برای کاهش قند خون و جلوگیری از افزایش آن در پی بیماری دیابت شود. همچنین، مصرف کورکومین در محدوده مقادیر سلامت به همراه تمرین هوازی می تواند بر حصول نتایج بهتر تاثیر بگذارد.