تاثیر کلات آهن و روی بر ویژگی های کمی و میزان عناصر غذایی دانه ذرت (.Zea mays L) تحت رژیم های مختلف آبیاری

در راستای کاهش آب آبیاری و صرفه جویی در منابع آب و از طرف دیگر نقش مثبت عناصر کم مصرف در کاهش اثرات منفی تنش خشکی این پژوهش انجام شد. این آزمایش در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با کرت های خردشده با سه تکرار در مزرعه ای واقع در منطقه حمیدیه در استان خوزستان در سال 98-1397 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم های آبیاری در سه سطح (60، 95 و 130 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) در کرت های اصلی و محلول پاشی کلات آهن و روی در سه سطح (عدم محلول پاشی، محلول پاشی دو در هزار و محلول پاشی پنج در هزار) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایش تاثیر معنی داری بر اجزای عملکرد، درصد روی، آهن و پروتئین، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه داشت. محلول پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار به طور معنی داری موجب افزایش عملکرد، اجزای عملکرد دانه، غلظت آهن و روی دانه ذرت شد که با تیمار دو در هزار تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین عملکرد دانه (6400.49 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک (1435 گرم در مترمربع) از آبیاری 95 میلی متر تبخیر از تشت و محلول پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار حاصل شد. با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، محلول پاشی آهن و روی به میزان پنج در هزار در شرایط رطوبتی 95 میلی متر تبخیر از تشت سبب افزایش 39 درصدی عملکرد دانه و درصد عناصر غذایی ذرت در منطقه حمیدیه شد که قابل توصیه است.