بررسی میزان صحت و دقت تصویربرداری MRI دینامیک با کنتراست در تشخیص میزان تهاجم نئوپلاسم پروستات با استفاده از یافته های پاتولوژی

سرطان پروستات شایعترین بدخیمی در مردان و دومین علت مرگ ومیر در تمام کشورهای دنیا می باشد. مکانیسم دقیق سرطانی شدن پروستات مشخص نیست. از طرف دیگر تشخیص زودهنگام سرطان پروستات می تواند منجر به درمان کامل شود. چندین آزمایش کلینیکی شامل معاینه انگشتی رکتوم (DRE)، بیوشیمیایی مثل آنزیم ویژه پروستات (PSA) و پاتولوژیک مثل بیوپسی با هدایت اولتراسوند (TRUS) برای بررسی اندازه و گسترش سرطان پروستات استفاده می شود. در این مطالعه ارتباط بین مقدار میانگین سرم PSA و شاخص گلیسون به عنوان روش استاندارد در بیماران مبتلا به سرطان پروستات در مقایسه با پارامترهای استخراج شده از DCE-MRI ارزیابی گردید.

این مطالعه بنیادی کاربردی بر روی 90 بیمار مبتلا به سرطان پروستات که براساس معیارهای Mc Donald از اسفند 1398 تا مهر 1399 به مرکز تصویربرداری شفای اصفهان ارجاع شده بودند، انجام شد. نواحی مشکوک به کانون سرطان توسط پزشک متخصص رادیولوژی مشخص و شاخص های تصاویر داینامیک شامل Ktrans و Kep تعیین شد. نرم افزارهای تجاری موجود داده های DCE-MRI را گرفته و نقشه های پارامتریک مثل نقشه های Ktrans و Kep را ایجاد می کنند که می توان برای اهداف تشخیص استفاده نمود.

نقشه های Kep و Ktrans تفاوت معناداری میان بافت سالم و سرطانی نشان دادند. Kep و Ktrans در سرطان پروستات به طور قابل توجهی بالاتر از بافت سالم بود (05/0P<). به منظور بررسی ارتباط پارامترهای DCE-MRI و یافته های هیستوپاتولوژیک از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. همچنین هیچ ارتباط معناداری بین شاخص گلیسون و پارامترهای DCE-MRI مشاهده نشد.

پارامترهای DCE-MRI به طور قابل توجهی تشخیص دقیق سرطان پروستات را بهبود بخشیده و به عنوان روشی موثر برای تشخیص، مدیریت و ارزیابی مردان مبتلا به سرطان پروستات مفید است اما نباید به عنوان جایگزینی برای نمونه برداری از بافت در نظر گرفته شود.