تاثیر پایداری منابع درآمدی شهرداری ‏ها بر زیست ‏پذیری شهری (مطالعه موردی: شهر سمنان)

در حال حاضر، رشد جمعیت شهری و شهرنشینی پیش از فرایند برنامه‏ ریزی شهری در ایران شهرها را به ‏شدت از معیارهای زیست ‏پذیری و استانداردهای زندگی دور کرده است. پژوهش حاضر با هدف تبیین جایگاه و نقش منابع درآمدی پایدار شهرداری‏ ها در زیست ‏پذیری شهری سمنان به نگارش درآمده است. این پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش تحلیلی- استنباطی است. روش جمع ‏آوری داده ‏ها مبتنی بر روش پیمایشی با استفاده از پرسش‏نامه بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه مجزای صاحب‏نظران و خبرگان در زمینه موضوع مورد پژوهش (تعداد نمونه: 30 نفر)، مدیران، و اعضای شورای اسلامی شهر سمنان (تعداد نمونه: 30 نفر) بوده است. بررسی روند درآمدی شهرداری سمنان طی سال‏های 1390-1395 نشان می‏ دهد که سه گروه درآمدی شامل عوارض عمومی، سایر منابع، و عوارض اختصاصی بیشترین سهم از منابع درامدی شهرداری سمنان را به خود اختصاص داده ‏اند که عمده ردیف‏ های فرعی در این سه گروه جزو درآمدهای ناپایدارند. همچنین، بر اساس مدل رگرسیون چند متغیره، میزان همبستگی محاسبه ‏شده بین پایداری منابع مالی و درآمد شهرداری و زیست ‏پذیری شهر سمنان 876/0 بوده است. بنابراین، بین شاخص‏ های زیست ‏پذیری به‏ عنوان متغیر وابسته و پایداری منابع مالی و درآمدی به ‏عنوان متغیر مستقل همبستگی معنادار و مناسبی وجود دارد. با استفاده از رتبه ‏بندی به روش ویکور مشخص شد که بسیاری از ریزکدهای درآمدی با مطلوبیت پایین در صدر این رتبه ‏بندی‏ها قرار گرفته‏اند که حاکی از وابستگی شدید شهرداری سمنان به درآمدهای نامطلوب است.