بررسی رابطه‏‏ متقابل امنیت و توسعه در مناطق مرزی ایران (مطالعه موردی: شهرستان‏ های استان سیستان و بلوچستان)

منطقه‏ جنوب شرق کشور و درواقع استان سیستان و بلوچستان به لحاظ توسعه در جایگاه نامناسبی قرار دارد که با توجه به پتانسیل‏ های بالقوه خود ملزم به بحث و بررسی است. هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه امنیت و توسعه شهرستان ‏های استان در جهت یافتن عواملی است که تنش‏های موجود را کاهش دهد و نیز دست‏یابی به راهکارهایی جهت برقراری توسعه نسبی و پایدار در سطح منطقه. پژوهش حاضر بر اساس هدف کاربردی و از نوع تحقیقات علمی است و بر اساس ماهیت از دو روش توصیفی‏- تحلیلی و همبستگی استفاده شده است. نخست امنیت و ابعاد آن طی مطالعات کتابخانه ‏ای و میدانی با استفاده از تکنیک ای.اچ.پی[1] ارزیابی شد. سپس، توسعه و ابعاد آن با توجه به شاخص‏های منتخب در سطح هر شهرستان با روش تاکسونومی بررسی شد و با روش همبستگی ارتباط میان ابعاد امنیت و توسعه در سطح استان آزمون پیرسون گرفته‏ شد. نتایج حاکی است که امنیت و ابعاد آن با توسعه و ابعاد آن شامل توسعه‏ اجتماعی، فرهنگی، و اقتصادی ارتباط چشم‏گیری دارد و تغییر در هر بعد از امنیت تاثیر بسزایی در توسعه و ابعاد آن خواهد داشت و بالعکس. فقط در زمینه‏ توسعه‏ زیربنایی همبستگی معنادار حاصل نشد که با توجه به اینکه استان از لحاظ استقرار دارای فرصتی یگانه در میان همه استان‏ های کشور است، توجیه ‏شدنی است. درنهایت، بین امنیت و توسعه رگرسیون گرفته‏ شد که بر اساس نتایج 6/91 درصد از توسعه‏ استان را می‏توان با برنامه‏ ریزی در راستای بهبود امنیت استان تبیین کرد.