تصویر زن در سینما (تحلیلی بر ده فیلم دهه 1380 سینمای ایران)

با نزدیک‏تر شدن رویکردها و ایده‏ های علمی و هنری به همدیگر و مطرح شدن نسبت بین جامعه و هنر، تصویر ارایه‏شده از گروه‏های مختلف، به ویژه گروه‏های فرودست جامعه، از جمله زنان، در رسانه‏ها به موضوعی جدی برای پژوهش بدل شد. مقاله حاضر می‏کوشد با اتکای به ایده‏های نظریه فمینیسم و رویکرد گفتمان‏کاوی، نحوه بازنمایی این تصویر را در آثار سینمایی (ده فیلم) دهه 1380 در ایران توصیف و نسبت تصاویر برساخته آن ها را با گفتمان‏های سیاسی غالب در این دوره تحلیل کند. بر اساس یافته‏ها، در بیشتر فیلم‏ها، بازنمایی زندگی زنان به سمت مدرن‏تر شدن و متمایل به ایده‏های غیرمردسالارانه می‏رود، اما این زنان مدرن هم هرگز در حالتی قطبی قرار نمی‏گیرند. آنان هم زمان ویژگی‏های اصلی هر دو گفتمان را با خود دارند. با توجه به کلیت تصاویر، به‏رغم تاثیرپذیری این آثار از نگرش کارگردانان و تعلقات گفتمانی آن ها، جلوه‏هایی بازتابی از شرایط اجتماعی مسئله «زنانگی و مردانگی» در این فیلم‏ها دیده می‏شود. گویی بازتابی از شرایط گذار واقعی جامعه از مرحله سنتی‏تر به مدرن‏تر در فیلم‏ها نیز وجود دارد.