اثربخشی درمان با تحریک مکرر مغناطیسی فراجمجمه ای (rTMS) برگفتگوی درون و حافظه فعال در بیماران اسکیزوفرن با توهمات شنیداری

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمه ای با فرکانس بالا (20 هرتز) بر گفتگوی درون و حافظه فعال در بیماران اسکیزوفرن بود.

این پژوهش یک طرح آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران اسکیزوفرن مراجعه کننده به بخش سرپایی اورژانس بیمارستان امام حسین در سال 98 بودند که از میان آن ها 12 نفر به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب و در دو گروه 6 نفره گمارده شدند. گروه آزمایش به طور انفرادی طی 10 جلسه تحت درمان تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمه ای (rTMS) با فرکانس بالا (20 هرتز) قرار گرفتند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای در طی پژوهش دریافت نکردند. آزمودنی ها با استفاده از مقیاس نشانگان مثبت و منفی در اسکیزوفرنی، پرسش نامه انواع گفتگوی درون و پرسشنامه حافظه فعال دانیمن و کارپنتر پیش و پس از درمان ارزیابی شدند. داده های حاصل از این پژوهش با استفاده از روش آماری توصیفی و برای تحلیل فرضیه ها از تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) و تحلیل کواریانس چند متغیری (مانکوا)  تجزیه و تحلیل شد.

یافته های پژوهش نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ گفتگوی درون و حافظه فعال تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0> P). میزان گفتگوی درون در گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری کاهش، اما حافظه فعال افزایش یافته بود.

تحریک مکرر مغناطیسی فرا جمجمه ای(rTMS) به طور معنی داری سبب کاهش گفتگوی درون و بهبود حافظه فعال شده است.