بررسی تاثیر ظرفیت سالنهای مجموعه ی تئاترشهر تهران بر تغییر درآمد آن ها از سال 1390 تا 1396 با تکیه بر نظریات ویلیام بامول

خصوصی سازی تیاتر منجر به ورود تعداد زیادی سالن جدید از سال 1388 تا سال 1396 به بازار تیاتر هنری تهران و افزایش رقابت شد. در این پژوهش بر اساس نظریه شکاف بهره وری بامول، دلایل تغییر میزان درآمد سالن های تیاتر تهران و به طور خاص، مجموعه تیاتر شهر مورد بررسی قرار می گیرد. طبق این نظریه تمامی سالن های تیاتر با مسئله کاهش درآمد نسبت به هزینه، درگذر زمان روبرو هستند. در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی تدوین شده است ضمن بررسی پنج سالن مجموعه تیاتر شهر، به این سوال پاسخ گفته می شود که چگونه تماشاخانه های بزرگتر این مجموعه با تمرکز بر شیوه های درآمدزایی و افزایش فروش بلیت، تماشاخانه های کوچکتر را با معضلات اقتصادی روبرو ساخته اند؟ مسئله ای که در پژوهش های اقتصادی پیرامون تیاتر تهران تاکنون مغفول بوده است. فرضیه اصلی در این مقاله آن است که به علت افزایش رقابت در بازار تیاتر، درآمد تماشاخانه های کوچک تر تیاتر شهر، کاهش و درآمد تماشاخانه های بزرگ تر، افزایش یافته و این فاصله درآمدی همچنان در حال افزایش است. در نتیجه گیری مقاله تاکید می شود که براساس آمار، با توجه به عدم افزایش بهره وری تیاتر در شهر تهران، تماشاخانه های مجموعه تیاتر شهر، قادر به جبران کاهش درآمد و افزایش هزینه ها نبوده اند.