بررسی رفتار مقایسه ای میزان پس زنی یون بور از محلول آبی با استفاده از غشاهای آمیخته سنتزی در فرایند نانوفیلتراسیون

در پژوهش حاضر غشاهای مسطح حاوی پلی اترسولفون خالص، غشاهای آمیخته حاوی پلی اترسولفون و نانوذراتی چون دی اکسید تیتانیم (2TiO) و نانولوله های کربنی عامل دار شده (fMWCNTs) با استفاده از روش وارونگی فازی تهیه شد و رفتار پس زنی یون بور و میزان شار ترآویده آن ها با استفاده از فرایند نانوفیلتراسیون مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. خواص آب دوستی غشاهای سنتز شده و ساختار آن ها به ترتیب با اندازه گیری زاویه تماس و روش میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد ارزیابی قرار گرفت. پارامترهای عملیاتی مانند درصد وزنی پلی اتر سولفون، pH محیط، زمان، فشار، غلظت اسیدبوریک برای بهینه سازی میزان درصد پس زنی بور و شار ترآویده بر روی غشا پلی اتر سولفون خالص بررسی شد و در نهایت عملکرد غشاهای آمیخته حاوی درصدهای مختلف این نانودرات در این شرایط بهینه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در شرایط بهینه فشار Bar 12، 20% وزنی پلی اتر سولفون، غلظت اسید بوریک ppm 20، زمان min 30 و pH برابر 12 تمامی غشاهای آمیخته دارای میزان پس زنی و شار ترآویده بالاتری نسبت به پلی اتر سولفون خالص بوده و از میان آن ها نیز غشای آمیخته حاوی 7/0 درصد وزنی  fMWCNTsبا میزان پس زنی 79/95 %، بالاترین میزان پس زنی یون بور را دارا می باشد.