استخراج اورانیم از محیط سولفوریک اسید توسط غشای درون پلیمری (PIM) حاوی استخراج‏کننده آلامین 336

غشای درون پلیمری بر پایه پلیمر پلی‏وینیل‏کلراید (PVC) حاوی استخراج‏گر آلامین‏‏ 336 و نرم‏ساز پلی اکسی اتیلن‏آلکیل‏اتر (POE) برای انتقال اورانیم از محیط ‏سولفوریکی مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور تاثیر غلظت آلامین 336 و نرم‏ساز POE در فاز غشا، غلظت سولفوریک اسید در فاز خوراک، نوع و غلظت فاز بازیاب‏کننده بر میزان شار اورانیم از میان غشا بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که غشای درون پلیمری با ترکیب 40 % وزنی آلامین 336، 21/23 % وزنی نرم ساز POE و 79/36 % وزنی PVC، غلظت M 1/0 سولفوریک اسید در فاز خوراک و بازیاب‏کننده آمونیم کربنات M 5/0 منجر به بیش ترین میزان شار اورانیم (s2 mol/m7-10×82/1) از میان غشا می‏شود. هم چنین مطالعه اثر غلظت اورانیم در فاز خوراک نشان داد که در محدوده غلظت مورد بررسی، انتقال اورانیم از میان غشا توسط نفوذ یون‏های اورانیم از میان لایه انتقال جرم در فاز خوراک و تشکیل کمپلکس بین اورانیم و ماده استخراج‏گر آلامین 336 کنترل می شود. در نهایت پایداری غشای ساخته شده در طول هشت آزمایش بررسی شد که نتایج حاصل از آن حاکی از پایداری کامل غشا در طول پنج آزمایش بود.