پاسخ گیاهچه های هیبرید ذرت به تنش شوری با استفاده از سیستم دفاع آنتی اکسیدان بر روی ژل پلی آکریلامید

به منظور ارزیابی پاسخ هیبرید های ذرت به تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان) در سال 1399 انجام گرفت. فاکتور اول سه سطح شوری صفر، 100 و 200 میلی مولار سدیم کلراید و فاکتور دوم شش هیبرید ذرت (SC647، TWC647، SC704، SC705، SC706 و SC715) بودند. نتایج حاصل از تجزیه الکتروفورزی روی ژل پلی آکریلامید هشت درصد نشان داد که به ترتیب سه، دو و یک ایزوفرم برای آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، پراکسیداز (POX) و کاتالاز (CAT) مشاهده شد و برای هر نوار روی ژل میزان "مساحت × شدت" به عنوان فعالیت ایزوفرم آنزیم های آنتی‎کسیدان توسط نرم افزار MCID مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که وزن خشک گیاهچه های هیبرید ذرت تحت تنش شوری به طور معنی دار کاهش یافت. اما میزان مالون دی آلدیید (MDA)، پراکسید هیدروژن (H2O2) و فعالیت ایزوفرم های SOD، POX و CAT افزایش معنی داری داشتند. همبستگی بین وزن خشک گیاهچه با فعالیت POX و CAT مثبت و معنی دار بود. تجزیه نشان داد که هیبریدهای ذرت در دو گروه مختلف قرار گرفتند. هیبرید TWC647 با بیشترین وزن خشک گیاهچه، کمترین میزان MDA و بیشترین فعالیت آنزیم های آنتی‎کسیدان نسبت به سایر هیبریدهای ذرت مورد مطالعه از مقاومت به شوری نسبی بالایی برخوردار بود. نتایج حاصل نشان می دهد که هیبریدهای ذرت مقاوم به شوری از سیستم دفاع آنتی‎کسیدانی بالای برخوردار هستند.