کاهش ریسک ناشی از عدم قطعیت ر برنامه ریزی تولید معدن مس رگه ای

پیاده سازی رویکردهای شبیه سازی حالات مختلف عدم قطعیت پارامترهای کلیدی، در برنامه ریزی تولید معادن، ضمن افزایش دقت خروجی های مرحله طراحی، موجب حداکثر سازی ارزش خالص فعلی طرح نهایی استخراجی با درجه اطمینان بالا می گردد. رویکرد "حداکثر پتانسیل بالادست و حداقل ریسک پایین دست" ازجمله ابزارهای محاسباتی کاهش ریسک عدم قطعیت عیاری در برنامه ریزی تولید معادن است. بر مبنای این رویکرد، در طرح انتخاب شده نهایی، دستیابی به معیارهای اقتصادی کلیدی معدن با هرگونه توزیع عیاری ذخیره محقق گردد و هم زمان با کاهش ریسک عدم تحقق معیارهای ارزیابی طرح، پتانسیل های بالادست ذخیره از جمله احتمال بیشتر بودن ذخیره از میزان پیش بینی شده، رعایت شود. در این تحقیق با توجه به حساسیت بالای میزان ذخیره استخراجی معادن رگه ای به پارامترهای مدلسازی و نیز توجیه اقتصادی به فاکتورهای فنی و اقتصادی تولید، تغییراتی در معیارهای ارزیابی تکنیک مذکور برای ذخیره مس رگه ای تکنار ، ابتدا 10 مدل مختلف توزیع عیاری ذخیره با ابزار شبیه سازی گوسی در نرم افزار دیتاماین ساخته شد و با ایجاد پیت های لانه ای برای هر مدل عیاری به کمک الگوریتم لرچ-گروسمن و بهینه سازی محدوده های نهایی استخراجی در نرم افزار ویتل به عنوان رویه های پیت ایجاد گردید. سپس با قرارگیری هر توزیع عیار شبیه سازی شده درون رویه پیت های دیگر به عنوان سناریوهای مختلف محدوده و توزیع عیار معدن، محاسبه پتانسیل بالادست و ریسک پایین دست در طرح های واجد شرایط بر اساس دو معیار فنی و اقتصادی تامین 95 هزار تن خوراک سالیانه با احتمال تحقق 80 درصد و همچنین توانایی بازگشت سرمایه 1/3 میلیارد تومان هزینه توسعه فاز دوم خط فرآوری انجام گرفت و طرح 2 به عنوان طرح اولویت دار انتخاب شد. ذخیره قابل استخراج معدن برابر 71 هزار تن با عیار متوسط 52/0 درصد مس برآورد گردید که در مقایسه با 375 هزار تن پیش بینی شده در طرح پیشین بر مبنای ذخیره توده ای این معدن بسیار کمتر است.