ارزیابی تاثیر پلاستیک بازیافتی (PET) بر مشخصات مکانیکی و مقاومت سایشی روسازی بتنی

با توجه به افزایش روزافزون زباله های پلاستیکی، تجزیه ناپذیر بودن و همچنین مشکلات مربوط به دفن بهداشتی این مواد، مصرف دوباره زباله های پلاستیکی پس از فرآوری در راه ها می تواند مزایای اقتصادی و محیط زیستی فراوانی داشته باشد. طبق گزارشات سالانه مرکز اطلاعات صنعتی و تکنولوژیکی وزارت صنایع و معادن در سال 1396 برای ضایعات بطری های پلاستیکی حاصل از مصرف نوشیدنی ها و سایر انواع پلاستیک های از جنس PET ، مجموعا به میزان قابل توجه 3/509 هزار تن می باشد. همچنین در روسازی های بتنی، مقاومت سایشی از جمله فاکتورهای مهم دوام است که همواره مشکل ساز بوده و موجب هزینه-های سنگین تعمیر و نگهداری می شود و اکثر روش های بهبود آن نیز پرهزینه می باشد. در این پژوهش PET بازیافتی در درصدهای جایگزینی 5، 10، 15، 20، 25 و 30 به صورت حجمی جایگزین ریزدانه طبیعی گردید و در مجموع 7 طرح کلی ساخته شد و مشخصات بتن تازه و بتن سخت شده از قبیل: مشخصت مکانیکی و مقاومت سایشی نمونه های ساخته شده با درصدهای جایگزینی ذکر شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدین قرار است که: جایگزینی PET بازیافتی با مصالح سنگی طبیعی هم اندازه موجب کاهش اسلامپ و وزن مخصوص بتن تازه شد، افزایش درصد جایگزینی PET زوال بیشتر مشخصات مکانیکی را بهمراه داشت بطوریکه جایگزینی تا 30 درصد موجب کاهش مقاومت فشاری، کششی غیر مستقیم و خمشی به ترتیب تا 36، 42 و 22 درصد نسبت به نمونه شاهد شد، PET بازیافتی ریزدانه موجب بهبود مقاومت سایشی بتن شد که با افزایش درصد جایگزینی مقاومت سایشی بطور کلی افزایش یافت. با توجه به بررسی مشخصات مکانیکی و مقایسه با حداقل-های پیشنهادی آیین نامه های مختلف و همچنین نظر به مقاومت سایشی نمونه ها، لذا در این پژوهش جایگزینی 20 درصد PET بازیافتی با ریزدانه به عنوان محتمل ترین درصد جایگزینی بهینه معرفی شده است.