ارزیابی پویایی تپه‏ های ماسه ‏ای حاشیه پلایای دامغان (کویر حاج‏ علی‏ قلی) با استفاده از تکنیک تداخل‏ سنجی راداری و طبقه‏ بندی شی‏ءگرا

جابه‏ جایی تپه ‏های ماسه ‏ای تهدیدی دایمی برای زیرساخت ‏های حمل و نقل، اراضی کشاورزی، و سکونتگاه‏ های پیرامون پلایای دامغان است. با وجود پژوهش ‏های انجام ‏شده در این منطقه، با هدف منشایابی رسوبات بادی، تحقیق حاضر دیدگاهی متفاوت برای ارزیابی مقادیر و جهت حرکت تپه‏ های ماسه ‏ای به‏ وسیله سنجش تغییرات همدوسی راداری و طبقه ‏بندی شی‏ءگرا ارایه می ‏دهد. در این تحقیق، ضمن بررسی کتابخانه ‏ای، از روش‏های دورسنجی و پیمایشی برای دست‏یابی به اهداف استفاده شده‏ است. نخست داده‏ های راداری 2017 و 2018 برای سنجش تغییر مقادیر همدوسی و شناسایی تپه‏ های فعال و تعیین واحد‏ کاری تحلیل شد. با توجه به پراکنش نامنظم تپه ‏های ماسه‏ ای، واحد کاری به 16 بلوک دارای یک تپه شاهد تقسیم شد. سپس، پردازش تصاویر Bird's eye و Geo eye با هدف استخراج جبهه بادپناه به‏ عنوان محل استقرار تپه ‏ها در سال‏های 2003 و 2016 به‏ وسیله طبقه ‏بندی شی‏ءگرا انجام گرفت. سپس، با استفاده از لایه ‏های مستخرج، مقادیر جابه‏ جایی توسط مدل بهینه ‏شده گای استخراج و آزیموت محاسبه شد. یافته ‏ها مقادیر جابه‏ جایی 4/22 متری، با آزیموت 135 درجه را در بازه زمانی سیزده ‏ساله نشان می‏ دهد. اعتبار‏سنجی یافته‏ ها با خروجی تحلیل آماری جهت باد در همین بازه و مقایسه آن با خروجی پردازش‏ ها بیانگر انتخاب صحیح قطعه شاهد بوده است.