بررسی فقهی مقدار فدیه در طلاق خلع

مشهور فقهای امامیه و اهل سنت، مقدار فدیه در طلاق خلع را نامعین و نامحدود دانسته اند و آن را به تراضی زن و شوهر موکول کرده اند. مطابق این نظر، فدیه می تواند بیش از مهر و اموالی باشد که شوهر در زمان زوجیت به همسرش تملیک کرده است. در زمان حاضر برخی در این قول تردید کرده اند و ادله آن را ناکافی دانسته اند؛ به همین دلیل فدیه بیش از مهر را نفی می کنند و بعضی نیز حد آن را نهایتا مهر و دیگر اموالی می دانند که ازسوی شوهر به زن تملیک شده است. فرضیه دیگری که نوشتار پیش رو آن را بررسی و اثبات می کند، «فدیه نامحدود در طلاق خلع عادی و فدیه محدود در طلاق خلع قضایی» است. بر اساس این فرضیه درصورتی که طلاق برای زن به دلیل کراهت شدید، ضروری تشخیص داده شود، دادگاه باید در میزان فدیه مداخله کند و مانع سوء استفاده شوهر از وضعیت ضرری یا حرجی زن شود. باتوجه به افزایش روزافزون طلاق خلع در زمان حاضر، این مسئله مورد ابتلای محاکم خانواده و از مسایل ضروری فقه و حقوق است.