پیش بینی عملکرد آموزشی اعضای هیئت علمی بر اساس مدل رهبری هوشمند

دانشگاه ها ازجمله نظام های اجتماعی هستند که نیروی محرکه آگاهی بخش و برج فرماندهی فکر جوامع شناخته شده اند. هدف از اجرای این پژوهش، تعیین تاثیر رهبری هوشمند بر عملکرد آموزشی اعضای هییت علمی دانشگاه های دولتی شهر زاهدان بود.

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی - همبستگی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل همه اعضای هییت علمی دانشگاه های دولتی شهر زاهدان به تعداد 666 نفر بود که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر با 120 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برآورد شد. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های رهبری هوشمند و عملکرد آموزشی (طراحی شده توسط دفتر نظارت و ارزیابی دانشگاه ها) استفاده شد. روایی محتوایی به تایید متخصصان رسید، روایی سازه از طریق تحلیل عاملی و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برابر با 97/0 و 93/0 محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری spss23 و Smart PLS بهره گرفته شد.

بر اساس یافته های پژوهش، رهبری هوشمند با ضریب مسیر (33/0) بر عملکرد آموزشی تاثیرگذار بوده است و مولفه رهبری جمعی با ضریب مسیر (38/0) بیشترین تاثیر را بر عملکرد آموزشی اعضای هییت علمی دارد.

با برازش الگوی مفهومی پژوهش فرض بر آن شد که رهبری هوشمند به عنوان متغیر مکنون به طور مستقیم بر عملکرد آموزشی اعضای هییت علمی تاثیر می گذارد. بنابراین، در انتخاب و تعیین سبک های رهبری دانشگاهی باید نهایت دقت به عمل آید؛ زیرا شیوه های تاثیرگذار بر رفتار اعضای هییت علمی کاملا متفاوت از آن چیزی است که در شرکت های بازرگانی سنتی (با تاکید بر قدرت سودجویانه) وجود دارد.