پیش بینی سازگاری پس از طلاق از طریق سازگاری عاطفی با تاکید بر تفاوت های جنسیتی

با توجه به افزایش روز افزون طلاق در ایران ، مطالعه حاضر با هدف بررسی پیش بینی سازگاری با طلاق از طریق سازگاری هیجانی و تاکید بر ملاحظات جنسیتی انجام شد.

این مطالعه از نوع همبستگی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. جامعه آماری کلیه زنان و مردان مطلقه شهر تهران در سال 2017 و روش نمونه گیری هدفمند بوده است. نمونه شامل 112 زن مطلقه و 134 مرد مطلقه با محدوده سنی 20 تا 40 سال بود. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تعدیل طلاق فیشر (FDAS) (1) و اندازه گیری تعدیل عاطفی (EMA) (2) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد.

نتایج نشان داد که بین سازگاری هیجانی  و سازگاری با طلاق همبستگی مثبت و معنی داری وجود دارد (01 / 0p <، r=0/29) و مردان در این عوامل نمرات بالاتری نسبت به زنان دارند. همچنین، سازگاری هیجانی پیش بینی کننده مهمی برای سازگاری با طلاق بود (720/0=  β ، 01 / 0p <).

نتایج این مطالعه مجموعه ای از بحران های پس از طلاق را نشان می دهد که نیاز به مدیریت و ترمیم توسط افراد مطلقه دارد. اگرچه چالش های زندگی پس از طلاق بر هر دو جنس تاثیر می گذارد، اما زنان به دلیل موانع جنسیتی در زمان پس از طلاق با آسیب بیشتری روبرو هستند. بنابراین ، برنامه هایی برای افزایش سازگاری هیجانی پس از طلاق توصیه می شود. همچنین برای روشن شدن طلاق بهتر است این پدیده از جنبه های مختلف مورد توجه قرار گیرد.