اثر بخشی آموزش تفکیک خویشتن بر اساس رویکرد بوئن بر «احساسات مثبت نسبت به همسر» در زنان متاهل شهر اصفهان در سال 1398

همچنان که تفکیک خویشتن فرایندی است که نشان دهنده استقلال فرد در بعد عاطفی و عقلانی می باشد و طی آن فرد یاد می گیرد به صورت مستقل تصمیم گیری نماید وبه صورت عقلانی عشق، احساس مثبت و صمیمیت داشته باشد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش تفکیک خویشتن  بوین بر «احساسات مثبت نسبت به همسر» زنان شهر اصفهان می باشد.

این پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در سال 1398بودند. نمونه گیری از نوع داوطلبانه بود. 30 زن انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه به پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، احساسات مثبت نسبت به همسر (PFQ) پاسخ دادند. سپس آموزش تفکیک خویشتن بوین به مدت 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی(تحلیل کوواریانس) در سطح خطای (05/0) و نرم افزار 24 SPSS- استفاده شد.

نتایج نشان داد آموزش تفکیک خویشتن بوین براحساسات مثبت نسبت به همسر در زنان تاثیردارد (05/0<P)، به این معنی که آموزش تفکیک خویشتن باعث افزایش احساسات مثبت نسبت به همسر می شود.

با توجه به نتایج می توان گفت آموزش تفکیک خویشتن بوین باعث افزایش احساسات مثبت نسبت به همسر در زنان شود؛ بنابراین می توان این آموزش را به عنوان روش مناسبی جهت مشکلات و مسایل زناشویی در نظر گرفت.