ارتباط بین نارضایتی از تصویر بدنی و شاخص های تن سنجی جدید در زنان مراجعه کننده به کلینیک تغذیه در شمال غرب ایران، شهر اردبیل، 1398

پژوهش های اخیر، شیوع بالای نارضایتی از تصویر بدنی را در زنان نشان داده است. هدف مطالعه حاضر، بررسی رابطه بین عدم رضایت از تصویر بدنی و شاخص های تن سنجی جدید در زنان بود.

یک مطالعه مقطعی روی 384 زن  مراجعه کننده به کلینیک تغذیه در شهر اردبیل در سال 98 به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه های چند بعدی نگرش فرد در مورد تصویر بدنی خود و اندازه گیری های تن سنجی جمع آوری شد. این پرسشنامه 69 سوالی یک ارزیابی نگرشی از تصویر بدنی است که پاسخ-ها در قالب لیکرت 5 گزینه ای موافق- مخالف جمع آوری می شود. برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.

میانگین سنی و نمایه توده بدنی زنان مورد مطالعه به ترتیب 20/7±01/30 (سال) و 17/5±21/30 (کیلوگرم بر متر مربع) بود. تحلیل همبستگی نشان داد که یک رابطه معنی دار مثبت بین همه شاخص های تن سنجی با خرده مقیاس های وزن ذهنی و دل مشغولی با اضافه وزن وجود داشت. بزرگترین رابطه خرده مقیاس وزن ذهنی به ترتیب با نمایه توده بدنی، دور کمر و نسبت دور کمر به قد (85/0 r= و 001/0>p) و شاخص حجم شکمی (82/0 r= و 001/0>p) به دست آمد. بزرگترین رابطه خرده مقیاس دل مشغولی با اضافه وزن به ترتیب با دور کمر (44/0 r= و 001/0>p)، شاخص حجم شکمی و وزن(42/0 r= و 001/0>p)، و نسبت دور کمر به قد (41/0 r= و 001/0>p) وجود داشت.

نارضایتی از تصویر بدنی با شاخص های تن سنجی ارتباط داشت. این نتایج نیاز به مداخلات و اجرای برنامه هایی را برای بهبود شاخص های تن سنجی و در نتیجه نارضایتی از تصویر بدنی نشان می دهند.