ناامیدی، شکست، به دام افتادگی، نشخوار فکری، نظریه انگیزشی-ارادی، خودکشی

خودکشی، یکی از علل مرگ در سراسر جهان و یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در جوانان است. هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل نقش ناامیدی و نشخوار فکری در نظریه انگیزشی_ ارادی خودکشی بود. نمونه این پژوهش را 650 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی تشکیل می دهند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور تعیین ارتباط بین متغیرهای پژوهش از همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که که شکست (25/0-β) و به دام افتادگی (15/0 =β) تاثیر مستقیم معناداری بر ایده خودکشی دارند؛ و اثر غیرمستقیم شکست بر ایده خودکشی از طریق نقش واسطه ای دام افتادگی قابل توجه بود (12/0=β). نشخوار فکری هم به طور قابل توجهی رابطه بین شکست و به دام افتادن را تعدیل کرد، و %29/0 از واریانس به دام افتادگی را به خود اختصاص داد. در خصوص نقش تعدیل گری نا امیدی منفی و مثبت ننایج نشان داد که ناامیدی رابطه بین به دام افتادگی و ایده خودکشی را تعدیل کرد و %73/2 و %17/1 درصد از واریانس ایده خودکشی مربوط به ناامیدی منفی و مثبت بود. این یافته ها گامی مقدماتی به سمت روشن سازی مکانسیم های رفتاری خودکشی بوده و پیامدهای آن را در جامعه ایران نشان می دهد.