رابطه بین نارسائی کنش های اجرایی با اعتیاد به اینترنت: نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجان در رابطه بین نارسایی کنش های اجرایی و اعتیاد به اینترنت انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل بزرگسالان ایرانی بودند که از میان آن ها 400 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ (IAT)، مقیاس نارسایی کنش های اجرایی بارکلی (BDEFS) و دشواری تنظیم هیجان گرتز و رویمر (DERS) جمع آوری شدند.  داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  نتایج نشان دادند که مدل مفروض برازش مطلوبی دارد. در این مدل نارسایی کنش های اجرایی رابطه مستقیم و معناداری با دشواری تنظیم هیجان داشت (P<0.01)، نارسایی کنش های اجرایی و دشواری تنظیم هیجان رابطه مستقیم و معناداری با اعتیاد به اینترنت داشتند (P<0.01)؛ و همچنین دشواری تنظیم هیجان به طور معنی داری بین نارسایی کنش های اجرایی و اعتیاد به اینترنت نقش میانجی دارد (217/0= β ؛001/0p=). بنابراین بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که نارسایی کنش های اجرایی از طریق دشواری تنظیم هیجان، اعتیاد به اینترنت را پیش بینی می کند.