سیاست گذاری بهینه پولی در نظام بانکداری بدون ربا؛ مورد ایران

نظام بانکداری ایران براساس قانون پولی و بانکی مصوب سال 1351 و قانون عملیات بانکی بدون ربا مصوب سال 1362 فعالیت می کند. قیود بانکداری بدون ربا علاوه بر قراردادهای تجهیز و تخصیص منابع در چهارچوب اسلامی، شامل ممنوعیت انتشار اوراق بدهی بوده اما با صدور اوراق قرضه دولتی از سال 1398 و اجازه عملیات بازار باز توسط بانک مرکزی، امکان استفاده از قاعده تیلور فراهم شده است. در این پژوهش ابتدا در مدل پایه، سیاست گذاری پولی براساس قاعده تیلور در ایران مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن ارزیابی شده است؛ سپس با حذف این قاعده، سیاست پولی بهینه در ایران به روش رمزی با بیشینه سازی مطلوبیت خانوار به عنوان تابع هدف بانک مرکزی به عنوان برنامه ریز اجتماعی با استفاده از الگوی متوسط تعادل عمومی پویای تصادفی نوکینزی غیرخطی بررسی می شود. تغییرات لازم در بخش های گوناگون مدل برای یک اقتصاد کوچک صادرکننده نفت در چهارچوب قیود بانکداری بدون ربا در نظر گرفته و نتایج آن ارزیابی و تشریح شده است. نتایج نشان می دهد در مدل پایه (قاعده تیلور)، تکانه پولی بیشترین و تکانه فناوری نفتی کمترین تاثیر را در تولید کل خواهد داشت و اگر سیاست پولی بهینه رمزی دنبال شود، آثار تکانه ها به ویژه آثار مخرب آن ها کاهش و ثبات اقتصادی بهبود می یابد.