اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر الگوی فرایند موازی توسعه یافته بر اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده از آسیب های جسمی کار با رایانه در کارکنان زن

استفاده صحیح از اصول ارگونومی اصلی ترین عامل پیشگیرانه در هنگام استفاده کارکنان از رایانه است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر استفاده از مدل فرایند موازی توسعه یافته در اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از آسیب های جسمی ناشی از رایانه بر کارکنان زن مراکز بهداشتی خدمات جامع انجام شد.

این مطالعه نیمه تجربی بر روی 166 نفر از کارکنان زن مراکز بهداشتی و درمانی غرب اهواز در سال های 1397-1398 انجام شد. شرکت کنندگان به روش سرشماری انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامه پیش آزمون، به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. مداخله آموزشی بر اساس مدل فرایند موازی توسعه یافته با ارسال پیامک آموزشی روزانه به مدت یک ماه انجام شد. دو ماه پس از ارسال آخرین پیامک، شرکت کنندگان دوباره پرسشنامه تحقیق را تکمیل نمودند. داده ها در نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون های ANOVA ، Kruskal-Wallis ، تی زوجی ، ویلکاکسون و فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

قبل از مداخله بین نمرات سازه های مدل فرایند موازی توسعه یافته در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت (0.05<P). تفاوت معنی داری در میانگین نمرات حساسیت و شدت درک شده، اثربخشی پاسخ ، خودکارآمدی و رفتار در گروه های مداخله دو ماه پس از مداخله مشاهده شد (0.05> P).

آموزش با مدل فرایند موازی توسعه یافته ، شرکت کنندگان در گروه آزمایشی را قادر می سازد تا در موقعیتی قرار بگیرند که رفتار محافظتی را اتخاذ کنند. یافته ها نشان داد که تمرکز بر پیام های محتوایی با عملکرد بالا رفتارهای پیشگیرانه را برای آسیب های بدنی به کمک رایانه ارتقا می بخشد.