تاثیر روش های خاک ورزی حفاظتی و مقادیر مختلف سوپر جاذب رطوبت بر خصوصیات فیزیکی خاک و کارآیی مصرف آب در ذرت دانه ای

به منظور ارزیابی تاثیر روش های خاک ورزی حفاظتی و مقادیر مختلف سوپر جاذب بر خصوصیات فیزیکی خاک و کارآیی مصرف آب آبیاری در ذرت دانه ای پژوهشی مزرعه ای به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی داراب طی دو سال زراعی اجرا شد. عامل کرت اصلی شامل خاک ورزی مرسوم، کم خاک ورزی، بی خاک ورزی و عامل کرت فرعی شامل کاربرد 80 ، 100، 120، 140 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و عدم مصرف سوپرجاذب (به عنوان شاهد) بود. نتایج نشان داد که روش های بی خاک ورزی و کم خاک ورزی موجب افزایش جرم مخصوص ظاهری خاک به ترتیب به میزان 3/19  و 2/9 درصد  نسبت به خاک ورزی مرسوم در لایه 10-0 سانتی متر خاک شده است. یافته ها هم چنین آشکار ساخت که مقادیر سوپر جاذب تاثیر معنی داری بر جرم مخصوص ظاهری و شاخص مخروطی در لایه سطحی خاک داشتند. بیشترین میزان تخلخل و کمترین مقدار جرم مخصوص و شاخص مخروطی خاک زمانی مشاهده شد که ماده سوپر جاذب رطوبت به میزان120 و 140 کیلوگرم در هکتار مصرف شده بود. عملکرد دانه ذرت و کارایی مصرف آب آبیاری واکنش های متفاوتی به مقادیر سوپرجاذب داشتند. بیشترین میزان عملکرد دانه ذرت و کارآیی مصرف آب آبیاری از ترکیب روش بی خاک ورزی و مقادیر 120 و 140 کیلوگرم سوپرجاذب، بدون داشتن اختلاف معنی داری حاصل شد. بر اساس نتایج این تحقیق با توجه به میانگین عملکرد محصول و کارآیی مصرف آب آبیاری، به کارگیری 120 کیلوگرم در هکتار ماده سوپر جاذب در ترکیب با روش بی خاک ورزی برای نواحی جنوب استان فارس و مناطقی با اقلیم مشابه مناسب تشخیص داده شد.