در آمدی بر مباحث حقوق اجاره

اجاره عقدی موقت است ودر آن عنصر زمان از همیت ویژه‌ای برخوردار است. چون در این عقد در زمان عقد منفعت، وجود خارجی ندارد، زمان به عنوان مقیاسی برای اندازه گیری منفعت است .بر اساس ماده468 قانون مدنی اگر مدت در عقد اجاره معین نشده باشد عقد اجاره باطل است و در قرارداد اجاره مستاجر تا زمان محدود و مشخصی مالک منافع عین مستاجره است و با انقضای مدت اجاره مستاجر هیچ حقی بر عین مستاجره ندارد اما با این حال قانونگذار مقرراتی را وضع کرده که ظاهرا با این امر در تعارض است. مواد 501 و 515 قانون مدنی از این جمله است. در مورد اخیر نظام های حقوقی متفاوت نظرات مختلفی را ارایه نموده اند. در این مقاله ابتدا اهمیت مدت و  لزوم تعیین آن در عقد اجاره از نظر فقها و حقوق خارجی  مورد بررسی قرار می گیرد سپس به عدم ذکر مدت وآثار پرداخته ودر ادامه ضمن تحلیل این نوع اجاره و مدت زمان مازاد بر آن با  توجه به نظر فقها  وکاوش در حقوق  دیگر کشور ها به این مطلب  پاسخ خواهیم داد که آیا   ماده 501 و515بر خلاف مقررات معمولی معاملات یا اجاره است یا خیر؟ ویاچه عنوانی بر رابطه بین موجر و مستاجر می توان نهاد که با حقوق موضوعه و فقه تطابق داشته باشد.