مروری بر روند تشکیل دیوان کیفری بین المللی با نگاهی به ضمانت اجراها و صلاحیت موضوعی دیوان

در دنیای امروز مفاهیمی چون صلح، امنیت و آرامش همواره یکی از با ارزش ترین ملاک ها برای بشر محسوب می شود. این صلح و امنیت شاید برای اولین بار در دنیا به صورت جدی به واسطه وقوع جنگ جهانی اول و پس از آن جنگ جهانی دوم مورد خدشه قرار گرفت. پس از کش و قوس های بسیاری بالاخره در سال 1996 کمیسیون حقوق بین الملل با هدف جلوگیری از وقوع جرایم مهم بین المللی و همچنین ارایه ضمانت اجراهایی در این راستا، طرح تاسیس دادگاه کیفری بین المللی را با وصف دایمی بودن به مجمع عمومی سازمان ملل فرستاد. پس از نتیجه گیری های مجمع مبنی بر تاسیس چنین دادگاهی، نمایندگان 120 کشور در کنفرانس رم در سال 1998، اساسنامه دیوان کیفری بین المللی  را مورد تایید قرار دادند و در تاریخ اول ژوییه سال 2002 اجرایی شد.  یکی از موضوعات مهم در کنفرانس رم موضوع صلاحیت و به خصوص صلاحیت موضوعی(ذاتی) بود که چه جرایمی در روند تشکیل دیوان در صلاحیت موضوعی دیوان قرار بگیرد و ضمانت اجراهای مناسب برای جلوگیری از تکرار جرایم دهشتناک بین المللی چیست؟. از این رو کمیسیون حقوق بین الملل با جرم انگاری چهار جنایت نسل کشی (ژنوسید)، جنایات علیه بشریت، جنایات جنگی و جنایت تجاوز ارضی ممنوعیت های کیفری را برای عامل یا عاملان وقوع این جنایات و ضمانت اجراهای مناسب برای پیشگیری از تکرار مجدد آن در نظر گرفت.