القای یوتانازی با استفاده از دی اکسیدکربن در موش صحرایی: مروری بر راهنماهای کاربردی موجود

یوتانازی برای توصیف پایان دادن به زندگی یک حیوان به شکلی که منجر به بیهوشی سریع و مرگ بدون درد و پریشانی گردد، به کار می رود. یکی از متداول ترین شیوه های انجام یوتانازی در موش های صحرایی تجویز دی اکسید کربن (CO2) است. هدف این مطالعه، مروری بر راهنماهای کاربردی موجود برای القای یوتانازی در موش های صحرایی با تجویز CO2 است.

این مقاله مروری با استفاده از جستجو در پایگاه های اطلاعاتی بین المللی شامل پاب مد، گوگل اسکالر و ساینس دایرکت و با کلمات کلیدی یوتانازی، CO2 و موش صحرایی انجام گردید.

یوتانازی موش های صحرایی با استفاده از CO2 یک روش نسبتا ساده، رایج، سریع، عملی و اقتصادی محسوب می شود و برای انجام درست آن نیاز به تجهیزات خاص و یا آموزش قابل توجه کارکنان انجام دهنده نیست. برای انجام یوتانازی عواملی نظیر تعیین روش تجویز CO2، اتاقک تجویز CO2،  غلظت و سرعت جریان تجویز CO2، مدت زمان لازم برای انجام یوتانازی، تایید یوتانازی و دفع لاشه حیوان بعد از یوتانازی باید مورد توجه قرار بگیرد.

با توجه به مرور راهنماهای کاربردی موجود، برای یک محفظه استاندارد (ارتفاع، طول و عرض 4/25، 86/22 و 26/48 سانتیمتر) با حجم 28 لیتر برای 2 موش صحرایی، استفاده از CO2 با سرعت جریان 6/5 لیتر در دقیقه توصیه می شود. این جریان CO2 به مدت 2 تا 5 دقیقه برای ایجاد بی حسی و مرگ در موش ها ادامه می یابد و همچنین باید حداقل برای یک دقیقه بعد از مشاهده علایم مرگ شامل عدم تنفس و رنگ چشم محو شده نیز تداوم داشته باشد.