بررسی انتقال گاز طبیعی در شرایط فوق بحرانی

خط لوله یکی از اصلی ترین روش های انتقال گاز است؛ از محدودیت های این روش می توان به انعطاف ناپذیری، محدود بودن ظرفیت انتقال گاز و هزینه های بالای نصب و نگهداری تجهیزات اشاره کرد. برای رفع برخی از این محدودیت ها، اخیرا انتقال گاز در حالت فاز متراکم (سیال فوق بحرانی) پیشنهاد شده است. از برتری های انتقال گاز طبیعی به صورت فوق بحرانی می توان به افزایش چگالی، کاهش گرانروی، تعداد کمتر ایستگاه های تقویت فشار، قطر لوله کمتر، کاهش افت فشار، هزینه پایین تر تعمیرات و نگهداری و هم چنین عدم تشکیل سیال دوفازی اشاره کرد. برای انتقال گاز طبیعی به حالت فاز متراکم، فشار گاز باید از بیشترین فشاری که هم زمان هر دو فاز مایع و گاز وجود دارند، بیشتر و هم چنین دمای گاز باید بالاتراز دمای بحرانی و کمتر از بیشترین دما در حالتی که هم زمان هر دو فاز مایع و گاز وجود دارند، باشد. در این مقاله پس از بیان تیوری و معادلات انتقال گاز، نتایج دو مطالعه در زمینه انتقال گاز در شرایط فوق بحرانی آورده شده است. این مطالعات نشان داد که انرژی فشرده سازی و خنک کردن گاز به ترتیب 70 و 50 درصد کمتر از حالت انتقال گاز به صورت دوفازی بوده است. مقدار گاز میعان شده قابل استحصال در حالت فوق بحرانی 74 درصد بیشتر از حالت دوفازی بوده و هم چنین مقدار انرژی کمپرسور ها در حالت فاز متراکم به ترتیب 51 و 63 درصد کمتر از حالت انتقال گاز در فشار متوسط و فشار پایین گزارش شده است.