توانمندسازی با رویکرد به توسعه پایدار روستایی

توانمندسازی در مناطق روستایی می تواند تغییراتی را در دانستنی های روستاییان، نگرش و عواطف و در نحوه انجام کار آن‌ها ایجاد کند. توانمندسازی یکی از اجزای لازم برای رسیدن به توسعه پایدار به‌حساب می آید، به‌گونه‌ای که دستیابی به توسعه پایدار، بدون توانمندسازی اقشار ضعیف جامعه امکان ناپذیر توصیف می شود. معنای واقعی توانمندسازی جوامع روستایی را می توان به‌عنوان فرایند افزایش ظرفیت استفاده از استقلال هر فرد برای استفاده از منابع محلی به روشی مولد و خلاق در جامعه روستایی درک کرد. هر تلاش توسعه ای جامعه، مبتنی بر منابع محلی باید جهت حمایت از منافع کاهش فقر در گونه های مختلف مناطق روستایی باشد. لذا برای توسعه پایدار و پیشرفت مناطق محلی باید به توانمندی ها، استعدادها و قابلیت های این جوامع و بهره گیری از منابع طبیعی، اجتماعی و تکنولوژی پیشرفته اهتمام ویژه ای شود تا در جهت شکوفایی جامعه و در مسیر رسیدن به توسعه پایدار گام برداریم. در همین راستا این مطالعه با هدف تدوین استراتژی های مدیریت توانمندسازی روستایی بر اساس توسعه پایدار انجام‌شده است. این مقاله با روش تحلیل محتوای کیفی منابع، درباره موضوع انجام‌شده است. داده های مورد نیاز با روش اسنادی جمع آوری شده است و از طریق تامل مجدد در تحقیقات و نظریه پردازی های انجام گرفته پیشین و فرا ترکیب آن، به معرفی پیشینه توانمندسازی و دنبال کردن خط سیر تحقیقات پیرامون به‌ضرورت توانمندسازی با رویکرد به توسعه پایدار فضایی روستایی پرداخته است.