تحلیل تاب آوری اقتصادی بهره برداران از طرح یکپارچه سازی اراضی استان مرکزی (روستای گوزلدره- ساوه)

یکپارچه سازی اراضی در گرو شناخت تاب آوری[1] و برنامه ریزی برای اقتصاد روستا است. بسیاری از اراضی که دستخوش یکپارچه سازی شده‌اند در اثر عدم تاب آوری مناسب با شکست مواجه می‌شوند. در این راستا این مقاله با هدف کاربردی و روش توصیفی- پیمایشی به بررسی تاب آوری اقتصادی بهره‌برداران در یکپارچه سازی اراضی در بخش نوبران شهرستان ساوه و در روستای گوزلدره[2] پرداخته است. ابزار پژوهش (به تعداد 50 نفر بهره‌بردار در یکپارچه سازی) پرسشنامه، مصاحبه و برگزاری کارگاه‌های مشارکتی است که با استفاده از مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون (CD-Risc) و مقیاس یکپارچه سازی اراضی طراحی و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج تکنیک تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که 6 عامل امکان استفاده از ماشین آلات کشاورزی، کاهش هزینه‌ها، افزایش ارزش زمین، افزایش راندمان تولید، تنوع محصول و گسترش سطح زیر کشت در مجموع درصد واریانس سازه تاب آوری اقتصادی یکپارچه سازی اراضی روستایی را تبیین کرده‌اند. نتایج نشان می‌دهند که اتخاذ رویکرد یکپارچه سازی اراضی منجر به تاب آوری بیشتر خانوارهای روستایی شده است.