انتخاب سناریو بهینه ازدیاد برداشت تحت عدم قطعیت با مدل احتمالی سطح پاسخ و معیارهای تصمیم گیری کمی برای یکی از مخازن ناهمگن عظیم ایران

عدم قطعیت در بخش بالادستی صنعت نفت خصوصا در مراحل ابتدایی توسعه میدان، به دلیل کمبود داده های مخزنی و کثرت پارامترهای نامشخص زیاد است. تعیین مواردی همچون نفت درجای مخزن، ضریب بازیافت و ارزش خالص فعلی سناریوهای تولیدی نیازمند آنالیز عدم قطعیت است. در این مقاله با استفاده از روش سطح پاسخ و شبیه سازی مونت کارلو، عدم قطعیت در یک میدان ناهمگن عظیم توسعه نیافته و تاثیر آن بر انتخاب سناریو ازدیاد برداشت بررسی شده است . سپس با کمک دو معیار تصمیم گیری تابع زیان و مطلوبیت کل، بهترین سناریو با در نظر گرفتن عدم قطعیت انتخاب شد. طبق معیار «تابع زیان» ، سناریو پلیمر دارای بیشترین مقدار «بهترین تخمین» در تمامی حالات توابع زیان استفاده شده را داراست و به عنوان بهترین سناریو تولیدی تحت عدم قطعیت انتخاب شد. همچنین طبق معیار تصمیم گیری «مطلوبیت کل»، سناریوی پلیمر دارای بیشترین مقدار مطلوبیت کل از بین تمام سناریوها بوده و به عنوان بهترین سناریو تحت عدم قطعیت انتخاب شد. نتایج نشان دادند که پارامترهای تراوایی، گذردهی سیال، سطح تماس نفت و آب و Net to Gross بیشترین تاثیر بر تولید نفت مخزن را دارند. همچنین پس از انجام آنالیز عدم قطعیت، استفاده از توابع زیان مختلف، مقدار «بهترین تخمین» سناریوهای تولیدی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. معیار مطلوبیت کل، روش مناسبی برای رتبه بندی سناریوهای تولیدی و تصمیم گیری برای انتخاب بهترین سناریو صیانتی تحت عدم قطعیت است.