تحلیل جرم شناسی جرایم زنان زندان مرکزی اصفهان

جرم، رابطه تنگاتنگی با شرایط زیستی، شخصیتی و حتی فردی و اجتماعی افراد دارد؛ بنابراین در این تحقیق هدف کلی، تحلیل جرم شناسی جرایم زنان زندان مرکزی اصفهان از طریق بررسی عوامل زیست شناختی، شخصیتی، فردی و اجتماعی است. روش تحقیق مبتنی بر مطالعات پیمایشی است. جامعه آماری مورد مطالعه، زنان زندان شهر اصفهان در زمان انجام مطالعه (1397) و حجم نمونه  303 نفر از زنان زندانی از طریق پرسش نامه است. نتایج نشان داد که عوامل زیست شناختی از جمله اختلالات هورمونی، ژنتیکی و کروموزومی، بلوغ زودرس، زیبایی چهره، ساختار بدنی، مسایل ارثی، هیکل، سن کم، عیب ظاهری اندام، نقص جسمانی، درشتی هیکل و عوامل شخصیتی از جمله خشونت و پرخاشگری، کم رویی و گوشه گیری، غرور و اعتماد به نفس، شخصیت خودشیفته و ضد اجتماعی و مرزی، اختلال خلقی شخصیتی و روانی، اختلال عواطف و انگیزه و تنوع طلبی، عدم احساس امنیت درونی، اضطراب و استرس، محبت از سوی خانواده، حق تعامل و روابط اجتماعی، احترام در خانواده، نقش داشتن در تصمیمات خانواده و عوامل فردی و اجتماعی از جمله رفاه و درآمد خانواده، شغل نامناسب، عدم مشارکت اجتماعی، عدم استقلال مالی، تحصیلات، رفتار اعضای خانواده، تجاوز جنسی، وابستگی به مواد مخدر، اعتقادات مذهبی، فقر فرهنگی، سابقه بزهکاری، محل سکونت، دوستان و همسایگان، فشارهای اجتماعی، امکانات تفریحی و رفاهی در بروز جرم نقش دارند. بالاترین جرایم زنان زندانی شامل کلاهبرداری، مصرف و فروش مواد مخدر و پایین ترین جرایم شامل جعل سند، قتل، فحاشی و غیره است. با توجه به یافته های به دست آمده و سطح معناداری کوچکتر از 005/0 فرضیات تحقیق تایید می شوند.