بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی زندانیان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی گروه درمانی شناختی - رفتاری بر سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی زندانیان، زندان مرکزی شهر شهرکرد می باشد. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 نفر از زندانیان مرد بود که به روش نمونه گیری تصادفی نظامدار انتخاب شدند. پژوهش حاضر برمبنای هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع طرح های شبه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل بوده است. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش، پرسشنامه سازگاری اجتماعی (1999) و پرسشنامه کیفیت زندگی (1991) که داری 26 آیتم است، بود. در این پژوهش آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم و مورد پیش آزمون قرار گرفتند و پس از ارایه متغیر مستقل (گروه درمانی شناختی - رفتاری) بر گروه آزمایش، به مدت 14 جلسه 90 دقیقه ای به صورت دو بار در هفته، پس آزمون اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده گردید و نتایج با (P<0/05) معنادار شدند و نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری بر بالا بردن سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی زندانیان تاثیر دارد.